Opera italiane në fund të shekullit XIX dhe fillimi i shekullit XX

uOpera romantike, e cila vuri theksin te imagjinata dhe emocionet filloi të shfaqej në fillim të shekullit të 19-të, dhe risitë tek aria i dhanë dimension të ri emocioneve në teatrin e asaj epoke.

uGioachino Rossini (1792–1868) filloi periudhën romantike. Suksesi i tij i parë ishte një "opera buffa" (opera komike), ‘La Cambiale di Matrimonio’ (1810).

uReputacioni i tij mbijeton edhe sot në veprën e ‘Berberit të Seviljes’ (1816), dhe ‘La Cenerentola’ (1817). Por ai gjithashtu shkroi opera serioze, ‘Tancredi’ (1813) dhe ‘Semiramide’ (1823).

uPasardhësit e Rossini në Itali ishin Vincenzo Bellini (1801–35), Gaetano Donizetti (1797–1848) dhe Giuseppe Verdi (1813–1901).

uIshte Verdi ai që e shndërroi tërë mënyrën e shkrimit të operës gjatë karrierës së tij të gjatë. Opera e pare, e madhe dhe e suksesshme është ‘Nabucco’ (1842), fitoi dashurinë e publikut për shkak të forces së madhe lëvizëse të muzikës dhe koreve të mëdha. ‘Va, pensiero’, një nga interpretimet korale, u interpretua dhe i dha kuptim luftës për pavarësinë e Italisë.

uOpera e fundit e Verdit, ‘Falstaff’ (1893).

uOpera një gjini në të cilën bashkëveprojnë shumë arte, drama muzikore, pjesë solo, kostumografia, muzika orkestrale.

uNdikimi i muzikës së Verdit filloi nje epokë të re për operën, kjo rrymë e re mori emrin ‘Verizmi’, me ‘Cavalleria rusticana’ nga Pietro Mascagni dhe ‘Pagliacci’ nga Ruggero Leoncavallo.