Solfezhi (solfeggio)

Prejardhja e emrit solfezh, vjen nga italishtja dhe data e

saktë është 1774: sol-fa. Në muzikë solfezhi mund të quhet një

përkufizim pedagogjik me të cilin kuptojmë mësimin e notave,

leximin e tyre dhe përgatitjen teorike dhe praktike për të luajtur

në instrument. Kjo fjalë përdoret në shumë shkolla muzikë, për

shembull në vitin 1960 në “Shkollen Juilliard” eksperti I njohur

Renee Longy filloi tu mësojë solfezhin instrumentistëve dhe

këngetarëve.

Në shekullin e 15- te, muzikanti me njohuri

matematikore Guido D’ Arecio zhvilloi sistemin e notave qe

kemi edhe sot prej gjashtë notash që fillimisht quheshin kështu:

ut, re, mi, fa, sol, and la. Notat u morën nga vargjet e para të

marshit latin:

Ut queant laxis resonāre fibris

Mira gestorum famuli tuorum,

Solve polluti labii reatum,

Sancte Iohannes.

Hymrin e shkroi Paulus Diaconus në shekullin VIII.

1. UT (do) – 396 Hz

2. RE – 417 Hz

3. MI – 528 Hz

4. FA – 639 Hz

5. SOL – 741 Hz

6. LA – 852 Hz

MUZIKA TEORIA HISTORIA